Vilcabamba is een klein, rustiek dorp temidden van een vallei in het zuiden van Ecuador. Maar het is niet zomaar een dorp. Noch is het zomaar een vallei. Nee lieve lezers, hier is iets bijzonders gaande... De inwoners van Vilcabamba staan er namelijk om bekend dat ze ontzettend oud worden. Er wordt zelfs beweerd dat een enkeling zijn of haar 120ste verjaardag hier in hoogst eigen persoon heeft gevierd! Hoe dat kan? Men neme een lekker zonnig klimaat, een trage pas, een prachtige natuurlijke omgeving, gezond voedsel en een behoorlijke dosis goede energieën. Vervolgens husselt men dit flink door elkaar en... klaar is het verbluffende resultaat!

Zoals ik al eerder schreef heb ik hier acht dagen gezeten. Het hostel, Izhcayluma, was echt fantastisch! Het eten, het personeel, mijn lerares Spaans, de gasten, het hostel zelf, de massageruimte, de bar, het zwembad, de enorme bloementuin, het kampvuur, de omgeving, het uitzicht, Izhcay het jonge katje en niet te vergeten de twee domste honden die ik ooit ontmoet heb. Om een indruk te krijgen: http://www.izhcayluma.com/. Zooooooo relaxt en gezellig! Vivane en Joppe: de leukste barkeepers van Ecuador uit Den Bosch, Marleene en Rudolf uit Den Haag, Marcel uit Tilburg, Reinier uit Amsterdam, Tino uit Nieuw-Zeeland, Jen en Chris uit Canada, Jenny uit San Francisco, etc., ze waren stuk voor stuk hartstikke leuk en als groep klinkte het echt enorm. Wat hebben we gelachen!

Mijn dagen vulde ik met Spaanse les, paardrijden op schitterende en supercomfortabele Paso paarden (en dus onderwijl camera's verliezend), zonnen, lezen, (een dagje) ziek zijn zwemmen in het zwembad, wandelen, the best full body massage ever, genieten van het uitzicht, nadenken, voelen, heerlijk eten en...een christal healing. Een wat??? Nou...daar ga ik nu niet te diep op in, maar het is iets spiritueels annex zweverigs in ieder geval. Zonder in detail te willen treden heb ik eruit gepikt wat waarde voor mij had en waar ik gevoelsmatig iets mee kon, en vond ik het een geweldige ervaring. Ik heb er echt veel aan gehad. Als je er meer over wilt weten kan je me mailuh...!

De avonden zagen er iets anders uit: goeie, diepgaande gesprekken en heel veel humor rond het kampvuur, dronken worden aan de bar met het personeel, dansjes verzinnen op Thriller van Michael J., dart- en pooltoernooitjes, tafeltennis, nachtelijke duiken in het ijskoude water van het zwembad, jointjes roken met de nodige lachkicks en zo kan ik nog wel even doorgaan... Heerlijke tijd. Net als thuis!!!

Een paar dagen na mijn aankomst was het volle maan en hebben we met z'n allen een sjamaanceremonie in een zweethut in the middle of nowhere bijgewoond. In de zweethut was het bloed- en bloedheet, maar wat ik veel vervelender vond, was dat het er werkelijk aardedonker was. Je zag echt helemaal niets! Na twintig minuten moest ik er echt uit, ik raakte er een beetje van in paniek en bovendien was ik misselijk (was die dag ziek geweest) en voelde ik alles tintelen... Toen de rest 2,5 uur later naar buiten kwam en in het zand begon te rollen, vond ik het echt een beetje te ver gaan naar mijn smaak...Vivane zei: het is net alsof we naar de Flintstones zitten te kijken! Ik: haha, Wilmaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

Maar goed, aan alles komt een eind, zo ook aan Vilcabamba en aan dit verhaal, want ik moet als een speer terug naar het hostel om mijn backpack te halen!

Mis jullie en geef jullie een dikke digitale pakkerd vanuit Peru!!!