De indianenmarkt van Guamote
Hola chicas y chicos,
Hoe gaat het daar, afgezien van z´n gangetje? Hier alles heerlijk, maar dat zal julie niet verbazen... Ik heb wel enkele emotioneel pittige dagen achter de rug, maar het gaat inmiddels weer stukken beter. Ik was een paar avonden alleen en dat gaf me iets teveel tijd om na te denken over hetgeen ik heb achtergelaten in Nederland. Het afgelopen jaar is best heftig geweest en met name in de maanden voor mijn vertrek is er ook veel gebeurd op het liefdesvlak, wat me uiteraard niet in mijn koude kleren is gaan zitten. Tijd om wat dingen los te laten, maar dat is natuurlijk heeeeeeeel makkelijk gezegd! Het doen is een tweede. Ik ben niet zielig hoor, ik moet het alleen een plekje geven en dat duurt even.En daarnaastgeniet ik volop, dus no worries please!
Bueno. Ik was nog steeds in Baños en wilde vroeg opstaan om naar een zeer authentieke en nog niet door het massatoerisme ontdekteindianenmarkt te gaan in een klein bergdorpje nabij Riobamba, wat weer in de buurt van Baños ligt.Maar zoals ik in mijn vorige blog al meldde, had ik me ietsjepietsje verslapen na een gezellige avond met twee Engelse meiden... Na enig twijfelen besloot ik toch maar te gaan; de markt zou de hele dag in rep en roer zijn enik had gelezen dat hetslechts anderhalf uur bussen was, dus dat zou ik wel redden. Ik was van plan in Riobamba te overnachten, maar dan moest ik al mijn spullen meeslepenen daareerst een hostel zoeken, wat weer veel gedoe en tijdrovend zou zijn, dus beslootik na de markt terug te keren naar Baños. Anderhalf uur heen en anderhalf uur terug moest kunnen, vond ik.
Tja, jullie voelen de 'maar' zeker al aankomen...? Ik weet niet hoe het in godsnaam mogelijk is, maar iktrap er keer op keer weer in: de bussen doen er dus standaard minstens een uur langer over dan de LP vermeldt. Ik was om tien uur op het station, de bus vertrok om elf uur, deed er twee uur over tot Riobamba in plaats van een uur en de bus naar Guamote nog eens een uur i.p.v. een half uur... In die tweede bushad ik me nog net met moeiteop de achterbanktussen een jongen en een meisje in weten te wurmen en zaten we knus tegen elkaar aangeplakt. Na een minuut ofvijf lag het meisje heel spontaan en pontificaal met haar hoofd op mijn rechterschouder te ronken.Enkele minuten later had de rechterwang van de jongen mijn linkerschouder te pakken. Haha, echt hilarisch, twee van die slapende, stuiterende koppies op mijn schouders! Ecuadorianen zijn daarsowieso meesterlijk in. Laatst keek ik om me heen in een volle bus en was ik serieus de enige dieníet zat te pitten!Of nou ja, die niet méér zat te pitten, want ik ben ook een heldin in knikkebollen.
Maar ik dwaal behoorlijk af. Eef kwam dus vier uur na vertrek eindelijk aanbij een superchaotische markt, waar Indigénas gehuld in traditionele klederdracht met ondermeer zuurstokroze, zeeblauwe, grasgroene enrobijnrode omslagdoeken, rokken in weer andere kleurstellingen en lange, gevlochten paardenstaarten, zich al spiedend naar de kraampjes omhen heen bewogentemidden vande schapen, keurig gestapelde torentjes van appels, sinaasappels, tomaten en citroenen, prachtige stoffen in allerlei felle kleuren, lamawollen kleding,juten zakken gevuld met rijst en yuccaen verder een hele hoop rotzooi. Wat een bedrijvigheid!En het wordt een beetje saai om steeds te melden, maar toch wel weer bijzonder: ik heb geen gringo of gringa gezien.
Al met al heb ik er maar een uur rond kunnen dwalen, alvorens ik weer aan mijn vier uur durende terugreiskon beginnen. Acht uur reizen voor een uurtje markt...ik spoor echt niet, hahaha! Eenmaal terug in het hostel ontmoette ik een Duitse jongen die net had ingecheckt. Hij vroeg al gauw of ik een hapje met hem wilde eten, wat ik natuurlijk alleen maar kon waarderen.We belandden in een heel leuk tentje waar een liveband speelde, waardoor ik nog voordat ik zelfs maar in Peru ben aangekomen al verliefd ben geworden... op de panfluit!!! Wat een geweldig instrument, echteen waar genotom naar te luisteren.
De Duitser bleek vriendelijk, maarde conversaties vond ik wat moeizaam gaan aangezien hij slecht Engels sprak.Daarbij was hij van natureal niet zo'n prater en dan is het best vermoeiend om op die manier gesprekken gaande te houdenen heb ik het op een gegeven moment wel een piepklein beetje gehad. Hij wilde persé betalen (dat is verre van normaal onder backpackers) en toen ik hem verbaasd vroeg waarom, zei hij dat hij wel wist waarom, maar dat hij mij dat niet ging vertellen. Nou, dan weet ik genoeg...Als hij inderdaad bedoelde wat ik denk dat hij bedoelde,dan was datalleen van mijn kant totaalniet wederzijds...Jammer, maar helaas.
Nou lieve schatjes, tot snel maar weer (ik loop overigens alweer een week achter met mijn blok, zit nu in Cuenca en reis morgen naar Vilcabamba voor weer een weekje Español, maar dit terzijde), enne...bedankt dat jullie me zo trouw blijven volgen!Hartstikke leuk!
Dikkus,
Eef
Reacties
Reacties
Hoi superwoman!
Denk dat we met z'n alle hier een beetje boel jaloers zijn op je ondernemende geest een avonturen. Waren wij maar zo dapper.
Bali was geweldig, we zijn nog aan het bijkomen van alle indrukken en de lieve mensen.
laat je snel mweten ik moet stoppen.
Liefs win
Liefje, loop je achter? Dat is echt heel jammer!!
Ik wil álles horen, lezen en zien! Heerlijk! Mis je natuurlijk verschrikkelijk en nu hoor ik werkelijk vaker van je dan OOOIT! haha.
Hier alles tops: kutweer, kaakonsteking, druk op het werk, maar gelukkig wel een vrijmibo vandaag!
LLoveU!
Eef. je laat voortdurend weten dat je best wel wil weten hoe het iedereen vergaat. Vanavond hadden we een gezellige Jonny Walker party in Gymkana, de oudste golfclub (110 jaar, engels koloniale stijl) van Thailand, waar Lee en ik lid van zijn. Zoals je weet spelen we zo'n drie keer per week golf. Vandaag zaten we onder de modder, want het regent hier sinds een aantal weken zeer heftig. Toen wij netjes gekleed aankwamen dachten de weinig bekenden dat ik een andere vrouw bij me had want Lee was naar de kapper geweest en had haar haar laten verven (zwart in plaats van bruin). Dank zij de twee uur gratisch wisky heerste er een gewedige stemming, toen een 88 jarige engelsman bij ons aan tafel kwam zitten. Roy woonde al meer dan 45 jaar in Chiang Mai had voor de Engelse regering in Indonesia gewerkt en gedurende de tweede wereld oorlog als gevangene meegeholpen de brug bij Katchanaburi over de River Kwai op te blazen. Hij vertelde dat toen hij pas in Chiang Mai was er maar een hotel was met acht kamers bij het station. Iedere buitenlander in Chiang Mai ging daar naar toe om elkaar te ontmoeten en nieuwelingen op te vangen. Later vonden deze ontmoetingen plaats bij het nieuwe vliegveld en nu alleen nog maar in het ziekenhuis, zei hij met een glimlach. Deze man heeft een ongelooflijk geheugen, is nog steeds op zoek naar informatie om bepaalde historische gebeurtenissen op te helderen en spreekt vloeiend diverse inheemse talen. Hij reed zelf zijn auto. Op weg naar huis zegt Lee tegen mij, jij wordt later net zoals hij. Veel plezier lieverd dikke kus van ons allemaal, je vader.
Hoi lief, al twee dagen niets meer gehoord, zijn we niet van je gewend...... je hebt ons zo verwend! Druk met la lengua espanola? Kus, denk veel aan je en houd van je. Mama
Mea culpa, tijdje niets van me laten horen. Had wat achterstallig onderhoud op diverse vlakken weg te poetsen en heb daardoor een tijdje geen berichtjes gelezen. Vandaag eindelijk de rust gevonden om er een stuk of wat en de nodige foto's door te jassen. Klinkt en ziet eruit als mooie plekken om de nodige soulsearching te doen. Hoop dat dat met de overweldigende ervaring te combineren is.
Heb zelf de afgelopen tijd ook wat verdwaasd rondgelopen in de donkere krochten van mijn brein. Vond dat er wel heel veel nare dingen achter elkaar in mijn leventje gebeurden en begon me af te vragen of er niet toch ergens een wraakzuchtige God was die het nodig vond mij voor het een of ander te straffen. Ik zag mezelf opgezadeld met een veel te grote dosis liefdesverdriet die al maanden te pas en voornamelijk te onpas de kop opsteekt, mijn opdracht werd gecanceld zodat ik vanaf 1 oktober weer tot achter de geraniums zou worden veroordeeld en als klap op de vuurpijl werd mijn huis ook nog leeggeroofd terwijl ik lekker in bad zat... De brutaliteit!!! Maar verstokt atheïst als ik ben, heb ik die gedachte rappo klappo als een vlooiendeken van me afgeschud en heb mezelf de spreekwoordelijke schop onder mijn kont gegeven. Zit nu weer onder mijn chillboom en heb de zaken weer zoals ze moeten zijn. Ben weer happy met me, myself and I (en da's maar goed ook, want klaverjassen met z'n vieren is nog altijd het leukst), heb een nieuwe opdracht gescoord en de verzekering betaalt gewoon alles uit. De wonderen zijn de wereld nog niet uit...
Nou, dat was in een nutshell wat er bij mij de afgelopen drie weken ofzo is gebeurd. O ja, heb van de week ook de tijd gevonden om te grasduinen in de oude schoenendoos en heb nog wat beschamende foto's gevonden die ik fluks heb ingescand en op mijn hyve heb geplaatst. Initimi kunnen e.e.a. in de juiste context plaatsen, maar de onwetende bezoeker (ja ja, die zijn er inmiddels legio op mijn site) zou abusievelijk in de veronderstelling kunnen zijn dat ik fanatiek Trekkieconventies frequenteer. Het is maar goed dat tegenwoordig steeds meer potentiële werk- en opdrachtgevers mensen tracken via Linkedin en Hyves zodat ze meteen weten wat voor vlees ze in de kuip hebben, hahaha.
Bueno, speciaal voor het beste paard op stal nog wat toepasselijke spreekwoorden. Ik ken de ins en outs van jouw verhaal uiteraard niet, maar begin zo langzamerhand een beeld bij e.e.a. te krijgen. Mogen onderstaande je helpen bij je zoektocht. Of in ieder geval een milde glimlach ontlokken;)
- Met een dood paard is het goed sollen
- Hij heeft op het verkeerde paard gewed
- Hij is zo dom als het paard van Christus
- Dat paard zal jou niet meer slaan
- Men kan al lopende geen paard beslaan
En tot slot, voor eigenwijze mensen zoals wij;)
- het is vergeefs gefluit als het paard niet pissen wil
Dat gezegd hebbende, wens ik je wederom veel plezier en bedank ik je voor de mooie verhalen en foto's.
Inspiratie komt op de meest onverwachte momenten en manieren
x
Syl
Haha, die laatste is leuk! Ik floot vroeger inderdaad altijd als mijn paard in de pishouding ging staan en er vervolgens helemaal niets gebeurde! Wat een narigheid allemaal, Syl! Ben blij te horen dat je er zo laconiek mee omgaat. Doe je goed! Kus
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}