Bultrugwalvis, humpback whale, ballena jorobado, baleine a bosse, Buckelwahl, Megaterra, Yubarta of Megaptera Novaeangeliae; in welke taal je je ook uitlaat over de Quasimodo's van de oceaan, het valt volkomen in hetniet bijhet luisteren naar de taal der bultruggen zelf...

Op zondagochtend in alle vroegte vertrekt een uit de kluiten gewassen speedboat metzestien ietwat gespannen opvarenden vanuit Puerto López richting Isla dela Plata. Een paar maanden per jaarhoudende walvissen zich op in de buurt van de kust om te paren. De mannetjes proberen de vrouwtjes te imponeren doorprachtigeverleidingsliederen te zingen die wel dertig minuten kunnen duren en die, zo blijkt uit recent onderzoek,een complexe, hiërarchische structuur hebben, waarmeede walvistaalin zekere,maar primitievezin overeenkomt met onze eigen taal. Beiden hebben een syntaxis, oftewel zinsbouw, algaat hetuiteraard te verom de twee talen daadwerkelijk naast elkaar te leggen en wetenschappers hebben bovendien nog steeds geen idee hoe ze de walvisliederen moeten interpreteren. Intrigerend...

Flirten

Dat het onderdeel uitmaakt van het paringsritueel staat voor de meeste onderzoekers wel buiten kijf. Zingen is echter niet het enige waarmeede klokkenluiders van de Pacific de lieftallige, voloptueuze dames proberen te versieren.Tegelijkertijd flirten zij er, net als de vrouwtjesoverigens, lustig op los doorbijvoorbeeld sierlijk te dansenmet hun staart.En de échte macho'sgooien hun hele, logge lijfin de strijd, door met gekromde rug in zijn geheel uit het water te springen. Zullen wij zeeliedentot de gelukkigen behoren de paringsdans van dezegebocheldezeereuzen van dichtbij te aanschouwen?

Tijdens de anderhalf uur durende tocht naar het eiland krijgt de groep te horen dat een volwassen vrouwtjesbultrug gemiddeld zo'n vijftien meter lang is enongeveerdertig ton weegt. Het mannetje komt er bekaaid vanaf met een lengte van 'slechts' tien meter. Wat voel ik me als mens ineens ontzettend klein en nietig... Dat heb ik sowieso altijd waneer ik op open zee ben met in de wijde omtrek niets dan water en lucht.Dankoesterik een bepaald soort eerbiedvoor de macht en de kracht die uitgaat van de immense oceaan en voorde onderwaterwereld die erin schuilgaat. Een wereldwaarinhet voor mij verborgen dierenrijk nog redelijk ongestoord zijn eigen gang kan gaan (als je de menselijke stropers buiten beschouwing laat). En met deze indrukwekkende informatie wordt dit gevoel nog eens versterkt.

Spuiten

Het eiland komt in zicht en hoewel we voortdurend verwachtingsvolnaar de oceaan hebben zitten turen, lijktPoseidon ons vandaag niet gunstig gezind te zijn. Maar dan zie ik in de verte water omhoog spuiten.Degidsen zien het ook en zonder waarschuwing vooraf geven ze gas. Met een scherpe bocht scheurt de boot in de richting van de walvissen, terwijl wij gezellig met z'n allen over elkaar heen tuimelen en ik zo'n beetje met mijn rechterteen in mijn linkeroor kan porren, mocht ik me daartoe geroepen voelen.Op het moment datwe naderbij komen zie ik ertot mijn grote vreugde twee deels uit het water komen en weer onderduiken. En dan, als we ongeveer op de plek zijn aangekomen waar we ze hadden gesignaleerd... gebeurt er helemaal niets meer. Zo plotseling alsde bultruggenverschenen, zovlug zijn ze weer verdwenen, terug naar veilige, eindeloze diepte van de zee.

Niet veel later duikt er uit het niets eenwalvis uit het water omhoog. Wauw! Wat een prachtig gezicht! En het is het niet een, het zijn er niet twee, maar wel drie.Nee, meer! Zezijn echt overal!Ik ben net als de rest van de groepoverdonderd door dit plotselinge groteske aantal walvissen dat zich om ons bootje verzameld heeft. In het wilde weg probeer ik plaatjes te schieten, wat eigenlijk best hilarisch is, want de zee is op zijn zachtst gezegdruig en door de hoge golfslagword ik voortdurendvan de ene kantvan de relingtegen de andere kant aangekwakt en dat maakt hetfotografreren verdomd lastig! Bovendien geven die beesten niet altijd van tevoren aan wanneerzezich laten zien... En ook niet wanneer zeer genoeg van hebben hun danskunsten te vertonen, zo blijkt na enkele minuten. Het is van het ene op het andere ogenblik weer rustig om ons heen.

Slikken

Nog nagloeiend van opwinding bereiken wehet eiland. Vlak voordat we aan wal gaan zien we nog een viertal zeeschildpadden. Leukeen onverwachte bonus!Er staat ons een wandelingvan tweeënhalf uur te wachten en als ik omhoog kijk naarhet steile pad, moet ik wel even slikken. Maar hoewel ik zo nu en dan wel aan het puffen en het hijgen ben, valt het uiteindelijk wel mee. Het eiland is zeer droog, waar ik normaal gesproken nooit bijzonder van gecharmeerd ben, maarondanks dat gegeven vind ik het er toch erg mooi. Misschien door de ruigheid en de puurheid van het eiland, de unieke flora en fauna die het eiland rijk is en door de rust en de stilte. Het wordt slechts bewoond door de dieren die we er te zien krijgen.

Westaan oog in oog metontzettend veel Blauwvoet Jan van Genten (of Blue footed boobies, wat ik een superlievebenaming vind) en ik ben op slag verliefd. Wat zijn ze ongelooflijk schattig!!! Die lieve, felblauween veel te groot uitgevallen zwemvliesjes, waarmee ze zichzelf voortdurend in de wegwaggelen. Ik moest direct aan Nelson Mandela denken. Hij noemt pinguïns altijd 'clumsy soldiers'. Nou, we hebben de blauwvoetige versie van de onhandige soldaatjes gevonden! Ook zij laten onsregelmatig hun trotse paringsdans zien, waarbij zehun vleugels wijd uitslaan, gevolgd door een oorverdovend gekrijs.Verder zien we veel Gemaskerde Jan van Gentendie er een sport van maken hun nest midden op het wandelpad te bouwen, erop te gaanzitten broeden en heeeeeeeeeel boos te worden als je vriendelijk vraagt of je mag passeren... Vanaf de rand van een klif zien zien we op een strandje nog een lobbes van een zeeleeuw liggen, prinsheerlijk luierend in de zon.De gids roept heel hard 'oew oew' en tot mijn verbazing kijkt hij nog omhoog ook!

Snorkelen

Na de lunch gaat de duikbril op enspringen we één voor één vanboord om te snorkelen. Ik had niet verwacht veel te zien en hoewel het koraal niet bijzonder is,zwem ik tot mijn verbazing tusseneen bonte stoetvan tropische vissen en andere zeediertjes. Ik kijk mijn ogen uit en herken maaréén soort: de papegaaivis.Prachtig. Dan zie ik een zeester die ik zachtjes even aanraak en verderopop de bodem bij een rotsblok ontwaarikeen slang, wat ik iets minder fijn vind. Na twintig minuten schiet ik opeensals een speer het water uit en beland inéén beweging op de boot. Ik dacht iets gezien te hebben dat verdacht veel leek opzo'n gevaarlijk, aalachtig monster, ik kan even niet op de naam komen. Geen idee ofdatüberhaupt mogelijk is, maar de gedachte eraan is voor mij genoeg. Einde snorkelavontuur.

Op de terugweg zien we weer onwijs veel bultruggen. Sommigen komen echt zo dichtbij, niet normaal! Ik schat zo'n 25 á 30 meter... Ik besluit het fotograferen te laten voor wat het is. Op de heenweg werd ik er zo door opgeslokt dat ik vergat optimaal te genieten van het moment. Een paar medepassagiers komen op het briljante idee op het dak van de boot te klimmen. Ik laat me ook omhoog trekken en zo zit ik op een spekglad dak van een wild heen en weer schuddende boot, zonder enige houvast met om me heen een stuk of acht van die waterreuzen. Just us en the whales... Ik heb een goed overzicht vanaf het dak en kan de walvissen haarscherp horen briesen, loeien, zuchten, spuiten en fluiten. Zo onbeschrijflijk bijzonder! We zien een paar volledige sprongen en veel zwierig gedraai met hun staarten. In één woordFANTASTISCH!

Na deze onvergetelijke dag eet ik samen met mijn kamergenootjesheerlijk op de Malecón en nemen we nog een cocktail bij het kampvuur op het strand. Wat een perfecte afsluiter van een van de mooisteervaringen van mijn levenlijkt te zijn,blijkt bij het naar bed gaan alsnog een andere wending te krijgen. Ik word ziek en hang de rest van de nacht boven de pot...MAAR het geeft niet, want ik hebmeer dan dertigwalvissen gezien, dus knappe voedselvergiftiging die mij eronder krijgt! Nou oké, één dagje dan... en wel ten koste van mijn eerste Spaanse les, helaas.

Lieve schatten, ik hoop dat jullie een heerlijk weekend hebben gehad en het nog steeds fijn hebben daar. Hoe waren alle feestjes? Hetpactorfeest en westergas enzo? Zoals jullie merken loop ik een beetje achter met mijn blog. Ik zal niet iedere dag zo uitgebreid beschrijven (wees niet bang!), maar deze moest... Morgen een beknopter verslag van de rest (of een deel ervan, haha).

Veel liefs en muchos besos!

Heel veel liefs