Buenos dias amorcitos,

Vermaken jullie je nog een beetje in de lage landen? Dat Quito een stuk minder laag ligt heb ik aan den lijve ondervonden. Quito ligt op 2850 meter boven zeeniveau en is prachtig gelegen in een vallei, omringd door bergen en vulkanen. Maar... je moet écht wennen aan het verschil in hoogte, ik heb de eerste dag behoorlijke koppijn gehad. Dit weerhield mij er echter niet van het voorgenomen bezoekje aan de oude stad te volbrengen, maar dan heerlijk in de relax-modus.

Daarvoor heb ik eerst op z'n Eef's een half uur lopen zoeken naar de school die mij Spaanse les aan de kust zou gaan geven, om er vervolgens enigszins beduusd achter te komen dat de school op twee minuten loopafstand van mijn hostel lag. Tja, ik heb nu eenmaal niet zo'n fantastisch gevoel voor richting. Maar ach, zo kom je nog eens ergens!

Nadat alles betaald en geregeld was heb ik de Trole (soort tram in busvorm, voor 0,25 dollarcent per rit) gepakt richting the Old Town. Ik was de enige 'gringa' (buitenlander) in de bus en heb zó beleefd staan luisteren naar een man die naast mij stond en mij in sneltreinvaart een heel verhaal in het Spaans vertelde, dat ik spontaan mijn stop mistte. En dat terwijl ik er toch echt geen touw aan vast kon knopen...

Ik ontdekte al gauw dat de oude stad erg mooi is: het voelde sfeervol en bovendien veilig aan en het barstte er van de koloniale gebouwen, waarvan er opvallend veel recent waren gerestaureerd en voorzien van een nieuwe laag verf, waardoor het geheel een frisse en schone indruk op me maakte. Echt een fijne plek om lekker te dwalen door de authentieke straatjes vol met pastelkleurige huisjes. Helemaal mijn ding!

Na wat rondgedoold te hebben kwam ik uit bij La Plaza Grande en ik wist onmiddellijk dat ik mijn favoriete plekje in Quito gevonden had. Een prachtig plein met mooie bouwwerken, palmen, fonteintjes en vele bankjes, waar het in de middagzon heerlijk toeven was. Beetje chillen en indrukken opdoen, verder helemaal niets. Daar wordt een mens soms best gelukkig van.

Eigenlijk wilde ik daarna nog naar een hoger gelegen kathedraal, van waar je schijnbaar een subliem uitzicht hebt over de stad en de vulkanen, maar daar had ik helaas geen tijd meer voor. Ik wilde graag voor het donker terug zijn in La Mariscal, oftewel 'Gringolandia', de toeristenbuurt waar behalve mijn hostel ook de meeste bars en restaurants te vinden zijn. Dus weer met de Trole, waar ik wederom als enige blanke tussen een deur en tientalle Ecuadoriaantjes aangeplakt stond. Hè, gezellig.

Mijn hoofdpijn begon tegen die tijd steeds heftiger vormen aan te nemen, dus een vroege maaltijd en op tijd naar bed leek me geen onverstandig plan. En zo kwam het dat jullie nachtvlinder pur sang om kwart voor negen 's avonds uitgeteld haar ogen sloot, om ze pas tien uur later weer te openen...

Een frisse en fruitige kus,

Eefje

P.s. Ik wil verhalen over wat ik daar allemaal mis en over hoe het jullie vergaat!!!