...en daarmee groeit mijn sentiment. Goh...verrassend. Ik dacht al, waar blijft het??? Ik kon de slaap niet vatten ener schoten allerleiherinneringen door mijn hoofd. Fantastische dingen die ik hierin Nederland heb beleefd enniet in de laatste plaats dankzij mijn familie, vrienden en ex-geliefden.Er verscheen een glimlach op mijn gezicht, maar er bekroop me tegelijkertijd een gevoel van weemoed. Wat mij betreft eenuitgelezen moment voor een berichtje aan iedereen die dichtbij me staat en die ik pas over een half jaar weer zie.

Dus...hier zit ik dan, midden in de nacht achter mijn laptopje. Peuk in hand één, biertje in hand twee en poes Lola die bovenop het toetsenbord staat om ook wat inte brengen en mij zeer intelligent aankijkt, terwijl ze mij voortdurend het zicht belemmert.Niks geks dus eigenlijk ;-). Hoewel...vooreen van de weinige vrouwenop onze planeet die nietveel dingen tegelijk kan doen, vind ik het eerlijkgezegd bijzonder knap dat iknaast drinken, roken en Lola omzeilenook nog letters op het scherm weet te toveren! En dat in de goede volgorde!

Om toch maar eens te beginnen, dank jullie wel voor alle hartverwarmende en veelal geestige reacties op mijn vorige blog. Lammert, op jouw uitgebreide reactie moet ik gewoon nog even ingaan. Je schreef dat het maar goed was dat ik meestal pas ná de eerste dag van mijn oorspronkelijke reisplan afweek en niet daarvóór, omdat ik anders de titel van mijn reisblog misschien wel zou moeten veranderen in 'Eva's reis door Oezbekistan' (haha!). Verder vroeg je je af wanneer we aan ons boek gingen beginnen. Nou, dat doen we wat mij betreft pas ná mijn terugkomst, want anders wordt de titel van mijn reisblog: 'Eva's reis door Onsboekistan'! Dus laten we onsboekiedan doen, oké?

Maar goed... voordat ik doordraaf, alseen losgeslagen merrieop allerlei mooie zijweggetjes beland enzodoende al voor mijn vertrek de weg kwijt raak, ga ik snel weer terug tot de ode (nee, geen tikfout) van de dag. Hiermee wil ik overigens niet suggereren dat ik de weg nooit kwijt ben, maar dit geheel terzijde. Ikvoelme enerzijds in een jubelstemming, maar anderzijds ook weer niet. Puur vanwege het feit dat ik jullie ontzettend zal missen, al roepen jullie stuk voor stukdat ik daar geen tijd voor heb. Dat geloof ik toch niet, eigenwijs als ik ben!

De goeie, diepgaande gesprekken met mijn lieve meisjes. Het geouwehoer over niks, over allesof weer eens over noodzakelijke liefdesperikelen. De tomeloze humor van eigenlijk bijna al mijn vrienden enhun soms wat grove, banale en meestal adremme gedrag onder elkaar. Maar vooral ook de loyaliteit en de liefde, de echte, mooie vriendschappen onderling. Genoeg hebben aan een blik of een half woord. Pijnhebben in mijn buik vanwege een overschot aan hilarische grappen. Tranen. Stromend over mijn wangen, van het lachenofhet huilen. Ik zal het allemaal missen.

Het shoppen met mijn moeder, om daarna -geheel tegen de verwachting in- samen giechelend teut te worden. De gesprekken met mijn zus over de wezenlijke verschillen tussen mannen en vrouwen. En dat we vervolgens geen idee hebben hoe we diewijsheden in de praktijk moeten toepassen.De kinderen van enkele vriendendie zullen groeien als kool en steeds meer een eigen karaktertje zullen krijgen. Het varen met Klots, de oude legerboot die ookzijn recente onderwaterwereld wel weer overleeften mijn maatjes een mooie nazomer vol alcoholische versnaperingen zal bezorgen. Om over het jaarlijkse Sinterklaasfestijn, oftewelhet-elkaar-genadeloos-op-dichterlijke-wijze-afzeiken, maar niet te spreken. Ja, zelfs de ouderwetse, kansloze nazitmet authentieke toeter-Trance in Club Van Speijk of Club Govert Flinck...ik zal het allemaal missen.

De geweldige reis die daar natuurlijk tegenover staat doet hier niets aan af. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het héérlijk dat ik dit ga doen, ik heb nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing en heb er ongelooflijk veel zin in, maar wilde jullie toch via deze weg laten weten dat ik heel veel van jullie hou en dat jullie dit avontuur in mijn gedachten samen met mij zullen beleven! Ik ben een bofkont. Ik heb prachtmensen om me heen en kan ook nog eens een half jaar weg! En iedereen reist gezellig met me mee...

Veel liefs en een dikke kus,

Eef