Hola amigos y amigas!

Eva hier, vanuit mijn heerlijke stad Amsterdam. Nog zes weekjes en dan is het zover! Dan vertrekt deze nieuwsgierige 33-jarige dame voor een klein half jaar naar Zuid-Amerika om te zien wat deze aardbol nog meer voor de mensheid in petto heeft... Iets wat ik al heel lang wil doen. En tja, het laatste half jaar werden de reiskriebels zó hevig, dat ik dacht: fuck it, ik ga het gewoon doen!

Ik heb in het verleden al een aantalfantastische verre reizen gemaakt waaronder naar Zuid-Afrika (drie keer maar liefst) en Swaziland, Thailand (twee keer) en Cambodja, Florida, Mexico en Cuba-la-la-la, maar nooit langer dan vier weken achtereen. En Zuid-Amerika stond inmiddels met stip op nummer 1 van mijn to see list. Hoewel, de rest van Afrika, Nieuw-Zeeland, Australië, rest van Azië, pfffffffffffft, ik zou het allemaal wel willen ontdekken! Mijn droom isdan ookal jaren het maken van een wereldreis, maar je moet ergens beginnen, dus voorlopig hou ik het bij één continent. Ik zie bovendien liever een paar landen goed, dan dat ik gehaast de wereld over sjees en niet meer in me kan opnemen dan wat vluchtige indrukken en contacten. Het Europa-in-drie-dagen-idee laat ik dus even aan me voorbij gaan.

Mijn verwachtingen zijn hooggespannen, hoewel ik het natuurlijk ook best eng vind dit avontuur in mijn eentje aan te gaan. Aan de andere kant ben je als backpacker on the road nooit écht alleen... Natuurlijk zullen er momenten zijnwaarop ik me afvraag waar ik in godsnaam aan begonnen ben, bijvoorbeeld als ik met buikloop 15 uur lang in een stinkende, overvolle en bloedhetechicken bus zit, met op mijn schoot behalve een zware rugzakook een oud vrouwtje, met op háár schoot weer drie peuters en een varken, terwijl ik ondertussen voortdurend alert moet zijn op eventuele scams. En ja, het onbekende, een andere taal, andere gewoontes en gebruiken... Noem het voor nu een gezonde spanning, wie weet piep ik later wel anders!

Ikstart mijn wilde avontuur inQuito en blijf een week of vier in Ecuador. In dit relatief kleine Andesland kun je in die periode een hele hoop zien. Eerst een weekje Spaanse lesaan de kust (en naar Isla de la Plata oftewel Poor men's Galapagos+ hopelijk walvissen spotten!!!), een weekje reizen, nog een week Spaans in Otavalo (beroemd om zijn(of haar) enorme inheemse markt) en weer een week reizen. Dan naar het Noorden van Peru (ruïnes van Kuelap, Trujillo, Huaraz) om na een korte reisperiode wederom Spaanse lessen te nemen. Dit keer voor twee weken in Arequipa, la ciudad blanca.

Vervolgens reis ik in één ruk door naar La Paz, Bolivia, waar ik verwelkomd zal worden door mijn goede vriend Sander. Wij gaan samen een reis vol hoogtepunten (nee, niet doordenken, wat wij hebben is puur platonisch)maken van ruim drie weken: dePampas en de Amazone, Tupiza en de Salar de Uyuni, Lake Titicaca, Cuzco, de heilige Vallei en natuurlijk Machu Picchu. Dat wordt een trip om niet te vergeten,lijkt me!Eén grote (natural?) high... Na Sander's vertrek zalCuzco voor vijf weken mijn thuishaven zijn, terwijl ik wat werkervaring probeer op te doen op kantoor bij een Peruaanse touroperator. Ben benieuwd... Hopelijk is mijn met moeite geleerde Spaans na drie weken Sander niet volledig om zeep geholpen (de insiders weten wel hoe ik dit bedoel: Donde es aqui?Haha).

En dan weer terug naar Bolivia. Twee weken als vrijwilligerwerken bij een klein rescue centre voor wilde dieren in de Yungas, bij Coroico... Een unieke kans om met verschillende dieren te werken waar je normaal gesproken niet te dichtbij moet komen en te helpen ze een beter bestaan te geven. Zwaar en soms smerig werk, maar ik als onvervalste dierenliefhebber heb er toch heel veel zin in! Hierna wil ik graag naar Samaipata (nabij Santa Cruz) en Sucre en dan wordt het alweer tijd voor gauchos, caballos, zomerjurkjes, een zwierige tango en bistec de chorizo in Argentinië... Salta en omgeving, Iguazu falls, hopelijk het merengebied en last but certainly not least: het bruisende Buenos Aires!!! Hier wil ik nog wat vrijwilligerswerk met straat- en/of weeskinderen gaan doen, maar hoe of wat heb ik nog niet helemaal uitgevogeld.

Mijn onvermijdelijke terugvlucht staat in principe gepland op 31 januari 2009, maar ik heb een jaarticket en het zou zomaar kunnen dat ik dit onverhoopt moet wijzigen. Dat hangt van mijn uitgavepatroon ter plaatse af. In het ergste geval moet ik eerder terug en in het meest ideale geval kan ik er nog een maandje aan vast plakken, hoewel die kans een heeeeeel stuk kleiner is. Maar mocht ik het op miraculeuze wijze toch redden wat langer te blijven, dan zou ik het geweldig vinden nog naar zuidelijk Patagonïe (Torres del Paine en Los Glaciers/Perite Moreno) en Brazilië (Rio, Costa Verde en Salvador de Bahia) te gaan. Ik heb binnen de tijd die ik heb vooralsnog bepaalde keuzes moeten maken en het feit dat deze laatstgenoemdenniet de meest voordelige bestemmingen zijn, is eigenlijk de voornaamste reden dat ik hier nu niet voor gekozen heb. Maarze lopen niet weg en mijn reislust ook niet, dus het gaat er ooit van komen!

Verderben ik errug benieuwd of mijn uiteindelijke reis er inderdaad komt uit te zien zoals ik hierboven heb omschreven... Mijn ervaring is dat ik meestal na een dag al van mijn oorspronkelijke plan afwijk. Dat is in mijn optiek één van de charmes van reizen en dit keer is het ook nog eens helemaal míjn reis. Ik kan doen en laten wat ik wil. Zucht, wat een heerlijk gevoel van vrijheid... Ik wens jullie in ieder geval heel veel meereisplezier. Ik zal mijn best doen regelmatig mijn blog bij te houden!

Tot die tijd heb ik hier nog een hele hoop aan voorbereiding te doen!!!

Chau en voor de bekenden un beso y un abrazo,

Eva